Değiştim,hem de çok değiştim bunu iliklerime kadar hissedebiliyorum ki hissetmesem de zaten davranışlarımdan,huyumdan,suyumdan,yememden,içmemeden her şeyimden belli oluyor değiştiğim.Bunu sadece ben değil herkes söylüyor,herkes görüyor,herkes görüyor,herkes biliyor.Ama neden böyle derseniz eğer hiç bir cevap bulamam size verecek.
Çok önce başladı,uzun zaman önce başladı bu değişim.İlk önce gözlerimde ki ışık söndü,sonra içimden gelerek attığım herkesin bayıldığı o kahkaham kayboldu yerini yapmacık tebessümler almaya başladı giderekde ustalaştım yapmacık haraketler konusunda,sonra yemek yemeyiçok sevmeme rağmen bu yetimi de kaybettim.Huysuz biri olmaya başladım zamanla,huysuz ve sinirli oldum.O anlayışlı hiç kimseye karşı ters tepki vermeyen Seda olur olmadık tepkiler vermete başladı insanlara boş bakmaya başladı.Kızmaya başladı herşeye,herkese kızgındı Seda artık ama yine elinden geldiğince belli etmemeye çalıştı,çabaladı.İş yerinde kendini ifade etmeye çalıştı arkadaşlarına,anlatmaya çalıştı ama anlamadılar hak verdiklerini söylediler ama anlamadılar.Zamanla kendini anlatmaktan da vazgeçti Seda en iyi yaptığı şeylerden birini yapmaya başladı tekrar sustu.Sustu ve daha çok daha çok okumaya başladı.İçine daha çok kapandı.Artık insanların anlattığı bahsettiği şeyler saçma gelmeye başladı giderek koptu onlardan uzaklaştı kaçtı.
Aileside farkediyordu Seda da ki değişiklikleri en sonunda babası kendi canından çok sevdiği babası işten çıkardı Seda'yı kendini toparlasın diye arkadaşlarının yanına tatillere gönderdi ama olmadı daha çok içine kapandı Seda.Odasından hiç çıkmaz oldu,yemedi,içmedi,konuşmadı adetea yoktu dünyada yaşamıyordu sanki.Ailesi üzülüyordu Seda'da ailesini böylesine üzdüğü için perişandı ama o kadar hissizdi ki umursayamıyordu bile en küçük şeyde bağırıp,çağırıyordu ama ağlayamıyordu bile oysa ne kadar çok istiyordu bağırıp çağırmak yerine ağlayabilmeyi ama yapamıyordu.Annesi perişandı,babası üzgündü,ağabeyi arada kalmıştı.En sonunda doktorlara başvurdular yemek yiyebilsin diye beslenme uzmanlarına,hiç olmazsa konusabilsin rahatlasın diye psikologlara götürdüler herşeyi yaptılar ama Seda doktorların bütün yapmak istediklerine karşı kayıtsız kalıyordu cevap vermiyordu.Bazen iyileşmek,düzelmek istiyor ama içinde bir ışık belirmiyordu.Çaba sarf edecek gücü yoktu,konuşacak kendinş anlatacak gücü yoktu Seda'nın neden böyle oldu diye soruyordu kendine sürekli ama yok bir cevap alamıyordu.
Zaman ilerledi Seda'nın morali düzelmeye başladı ama hala sinirleri çok hasastı en küçük bir şeyde hala tepkileri çok büyük oluyordu dedim ya eski Seda değildi artık o susmuyordu susamıyordu,alttan almıyordu alamıyordu bir türlü.Özellikle annesi ile eskiden herşeyini paylaştığı en iyi sırdaşı annesi ile sürekli kavga ediyorlardı.Annesinin o büyük karşılıksız sevgisini kaybetmekten öyle çok korkuyordu ki Seda böyle zamanlarda ama yinede bir şekilde çıkıyordu işte bu kavgalar sonradan çok pişman olsada engel olamıyordu bir türlü.Annesinin de sinirleri harab olmuştu artık kızını böyle görmeye dayanamıyordu haklıydı da kızının yaşıtları,arkadaşları hayatlarına yön vermişler,evlenmişler hatta kimilerinin çocukları bile olmuştı o ise kendi kıznın böyle oluşuna alışamıyordu hangi anne alışabilrdi ki evladının birden bire böyle sebepsiz değişmesine?Babası da perişandı,üzgündü oda hazmedemiyordu Seda farkındaydı hepsinin ama dedim ya hissiz gibiydi bir yandan umursuyordu perişan oluyorduama bir yandan tepkisiz kalıyordu herşeye hiçbir çaba göstermiyordu,gösteremiyordu.
Hiçkimse ile görüşmedi Seda arkadaşlarından,çevresinden soyutladı kendisini bütün sevdiği arkadaşlarını kaybetti zamanla kimseyle görüşmek gelmiyordu ki içinden böyle olunca değer verdiği insanlar bir bir yok oldular etrafından.Haklıydılar tabii biliyordu Seda hiç birine kızmadı ha verdi,saygı duydu ne de olsa bi yerde kendi yapmıştı kendisi görüşmemişti kimseyle haklıydılar...
Şimdi ise ailesi ile arasına hala görünmez duvarlar örülmeye ve giderek yükselmeye devam ediyor Seda yine farkında bunun ama elinden bir şey gelmiyor ne zaman düzeltmeye kalksa yine birşey oluyor Seda istemeden aşırı tepki veriyor herşey birden yine en başa dönüveriyor.Olmuyor,olmuyordu.Hayatta en çok sevdiği insanlarla arasında ki mesafeler çoğaşlıyor,büyüyor annesi ile kavgaları giderek artmaya başlıyor ve Seda kendisini daha çok üzen kelimler duymaya başlıyordu annesinin ağzından.Onun bir ceza olduğunu düşünüyordu annesi Seda ne zaman bu kelimeyi duysa bir kez daha bir kez daha kendi içine geri dönüyordu bu kavgalar ikisini de boğuyor yoruluyorlardı.Sanki,sanki artık eskisi gibi sevilmediğini hissediyordu Seda bir zamanlar prensesi olduğu evde oysa böyle olmaması için Allah'a nasıl yalvarıyordu...
Zaman geçti Seda alışmaya başladı artık bu duruma ve yadırgamaktan vazgeçti artık anladı çünkü sonunda eski Seda gibi olamayacığını,kabullendi.Şimdi ise yeni Seda'yı eskisi gülemeyen,mutlu olamayan sürekli etrafından kaçıp kitaplarına daha çok sığınan Seda'yı kabullenmek kaldı geriye....
