TİLKİ SEDA :)

Bilirsiniz bir atasözümüz vardır ''TİLKİ'NİN DÖNÜP DOLAŞACAĞI YER KÜRKÇÜ DÜKKANIDIR.''evet bu atasözü tam benlik neden mı?Anlatayım.İş yaşantım pek sabit değildi bu bir sene boyunca hem çok sevdiğim,kendimi evim de gibi hissettiğim,aynı zamanda kimi zaman çıldırdığım, üçbuçuk senemi verdiğim, deyim yerinde ise orada büyüdüğüm, tekstil sektörüne ait ne varsa orada öğrendiğim firmamdan üniversite de okuduğum bölümüm ile ilgili bir iş yapmak istediğimden ayrıldım.(Buarada ne okudun derseniz  Dış Ticaret mezunuyum ben)

Neyse nitekim yapacağım işi de bulmuştum çok iyi bir elektronik ürünler satan firmanın tek ithalat sorumlusu olarak hayal ettiğim pozisyona ulaşmıştım ama gelin görün ki işler hayal ettiğim gibi,düşündüğüm gibi gitmedi maalesef aslında işim çok rahat fakat sorumluluğu çok ağırdı evelallah sorumluluktan korkmam herşeyın üstesinden gelirim ama firmanın içerisinde hakim olan karışık düzenden ve bu düzensizliğin sorumlu tutulu olduğu birimin başında olmak ne benim ne de ailemin tahammül edeceği birşeydi o yüzden maalesef çok büyük umutlarla ve sevinerek başladığım işimden ayrılmak zorunda kaldım.Birkaç ay evde dinlendim bu arada ayrıldığım iki firmada beni tekrar çağırdı fakat gitmek istemedim bu süre içinde bir sürü başvuru yaptım ama istediğim gibi yerler olmayınca başlama gereksinimi duymadım acele etmedim sabrettim.Ramazan ayında eski firmamdan tekrar aradılar ve gittim başladım ama o sıralarda yaptığım başvurulardan geri dönüş oldu iyi bir nakliye firmasından ithalat operasyon birimine kabul edilmiştim şans bu ya! Neyse gittim görüşmeye başla hemen dediler eski işyerimile konuştum çok anlayışlı davranıp tamam dediler ve gittim başladım. 

 Ya ben tekstilde  ki arkadaşlarıma çok alıştığım için,orayı evim gibi gördüğüm için bu firmaya çok zor katlandım, çabaladım, çok çalıştım ama gelin görün ki çalışma arkadaşlarım beni benimsemediler,işi göstermediler,öğretmeye çalışmadılar, ben kendim yanlarında dikilerek öğrenmeye çalıştım, yapmaya çalıştım başardımda!Ama bir gün kıyamet koptu ve patronun yanında şefim ile tartıştım ve o son oldu aldım çantamı çıktım oradan çünkü ne olursa olsun benim hayatta tahammül edemeyeceğim şeylerden biri haksızlıktır,çabamın emeğimin görülmemesidir!Gözüm döndü resmen eve nasıl geldim bilmiyorum babişime anlattım hak verdi sağolsun canım babam...(onu çok seviyorum!)


Şimdi ise dedim ya tilkiyim ben diye:) ilk firmamda benim yerime gelen arkadaşlardan memnun kalmamışlar son kez beni yine çağırdılar ben de bu yaşadıklarımdan büyük dersler alarak ve artık emekli olana,yada evlenip başka şehre gidene (olasılık :) ) kadar son kez kabul ettim ve bu tilki arkadaşınız yarın eski arkadaşlarına,kumaşlarına kavuşuyor çok mutluyum:) kim ne derse desin insanın alıştığı iş,alıştığı ortam gibisi yok:))