DİKKAT BU BİR İÇ DÖKME YAZISIDIR!

Bugünlerde nedendir bilmem havalardan mıdır? Yoksa  ben de bir problem olduğundan mıdır? Nedir bilmiyorum ama sürekli bir sıkılma eğilimindeyim,bunalmış vaziyeteyim işten güçten malum çok yoğun bir sezonu geride bırakmak üzereyiz yavaş yavaş..Sanırım onun yorgunluğuda var bünyemde ama sürekli bir memnuniyetsiz hal var üzerimde şirkette resmen zoraki iş yapar haldeyim (iş yerimden şikayetçi olduğumdan değil sadece sıkıldığımdan yapmak istemediğimden) ayaklarımı sürüyerek dolaşıyorum showroom-depo arasındaki mesafeyi gözlerim hemen hemen her zaman yarı kapalı bir vaziyette  ne kadar kahve içsemde ayılamıyorum bir türlü ki  zaten kahvede bünyemde alışkanlık haline geldiği için sanırım üzerimde ki uyarıcı etkisini kaybetti.:) Yüzümün de güldüğü pek söylenemez tabii bu şartlar altında iki-üç gün gülsem keyfim yerinde olsa diğer günler somurtuk nemrut bir vaziyette oluyorum.Böyle olunca bana ''şükür etmeyi bilmiyorsun'' diyor kimi arkadaşlar buna da kızıyorum.Neden mi çünkü geçirdiğim kötü zamanların ardından ağzımdan hiç ''şükür'' kelimesi eksik olmuyor ama bunlar farkedilmiyor da başka şeyler görülüyor bu zaten her zaman böyle değil midir ki??

Değişik bir şeyler olsun istiyorum hayatımda bir renk gelsin istiyorum.Dans etmeyiçok sevdiğimden salsa kursuna başlamıştım ama işlerin yoğunluğundan ve havaların kötü gidişatından dolayı devam edemedim çok aksattım şimdi işlerimiz azalmaya başladı ve havalar düzeldi tekrar devam edeceğim belki o zaman keyfim yerine gelir azda olsa yine..Birde sanırım  evet itiraf etmesi benim içinde zor ama benimle ilgilenen,beni düşünen,beni seven,koruyan,gözeten,süprizler yapan,şaşırtan,gözüm kapalı güvenebileceğim(ki yaşadığım acı tecrübeye nazaran nasıl olacaksa! ) yanında başımı göğsüne yaslandığımda huzurun varlığını hissedeceğim birisini istiyorum galiba içten içe  ama itiraf edemiyorum..Etrafımda gördükçe de kıskanç bir insan olmadığım halde böyle şeylere özenir oldum son zamanlarda nedendir bilmem...Herkes ''hadi kızım yok mu birileri?'' dedikçe ''Aman yok istemiyorum ben'' diyorum ama işin aslı öyle değil sanırım..Birde içimde bir korku var ki bir ilişkiyi yüretebilir miyim bilmiyorum çünkü çok uzun zaman oldu ve ben ne yapılır nasıl davranılırı sanırım unuttum.Çünkü kötü tecrübem sonucu kendimi çok kapadım ve kitaplardan örülü bir duvar ördüm çevreme kimsenin de içeri girmesine izin vermiyorum versem bile artık insanlara karşı çok kayıtsız olduğum için umursamaz davranıyorum  buda ister istemez onları kaybetmeme neden oluyor ama bunuda pek umursadığımı söylenemez.Neden mi? Çünkü banada bu şekilde davrandılar o yüzden.Biliyorum belki yaptığım yalnış herkes aynı değil evet biliyorum,başkasının yaptığı bir şeyi diğer insanlara ödetmemde yalnış bunu da biliyorum ama istemeden yapıyorum işte elimde değil maalesef...Anlıyacağınız bu konuda kendime güvenim yok bilmem artık ne olur sonum..

İşte böyle canlarım bu aralar hissetiklerim bu yönde beni canlandıracak,kendime getirecek birşeylere ihtiyacım var anlıyacağınız.Biliyorum insan kendi moralini kendisi yüksek tutar ama bazen de ekstra faktörlere gereksinim duyabiliyor sanırım ben de öyle bir zaman içerisindeyim....

Vakit ayırdığınız için teşekkür ederimm :)))