BUGÜN

Malumunuz bugün çok sevdiğim hastane ortamına tekrar gitmem gerekti hemde 14 yasında geçirmek zorunda kaldığım büyük bir ameliyatın yapıldığı hastaneye çok yakındı hemen altındaydı bu da tabi benim için ayrı bir moral bozukluğu kaynağı oldu çünkü o zamanları hatırlamak gerçekten çok kötü sevgili dostlar Allah'ım kimseleri düşürmesin..

Yaklaşık birbuçuk yıl oldu ben yemeklerle sorun yaşamaya başlayalı ilk başlarda kabul ediyorum bir ramazan ayı sonrasında vermiş olduğum bir kaç  kiloyu muhavaza etmek istedim ve dikkat etmeye başladım yediğim içtiğim herşeye.Tabi bu zaman içerisinde dikkat etmekten çıkmaya başladı yavaş yavaş öğlenleri sadece bir kase corn flakes akşamları ise sadece yine bir kase çorba içtim yine uzun bir süre ozamanlar yine iyiydi en azından bunları yiyordum.Sonra zamanla beynime 'yeme Seda kilo alırsın ' sinyalleri gitmeye başladı ve ben tamamen yemeklerle arama sınır koymaya başladım.Bi sonrakı ramazan geldi yani bu şekilde yaşamaya başlayalı bir sene olmuş oldu ve ben bu ramazan ayında sıcakların da etkisiyle orucumu tuttum ama yine yemeklerden uzak kaldım.Tabi ben bu süre zarfında bir kaç kere yolda fenalaştım bayıldım bunları saymıyorum bile..

Sonra bir ara kendimi toparlar gibi olmuştum 49 kiloya çıkmayı başardım işimi değiştirdim ama yeni işim diğerine göre daha çok stresli ve yorucuydu tabi bu stres dayanamadım ben ve yeniden yemeden kesilmeye başladım yavaş yavaş her akşam eve geç gelmeye başladım işten geç geldim diye de yemek yemeden bitkin bir halde odama gidip yatıyodum ertesi gün öğlene yada onun akşamına kadar birşey yemeden durduğumu biliyorum aklıma sıkıntıdan stresten gelmiyordu çünkü.Bu böyle sürüp gitti bir ay boyunca ve yeni işime başladıgımın üçüncü ayında ailemin ve kendi kararımın üzerine işten ayrıldım..

Bu cuma günü iki hafta olacak ev hayatına başlayalı ve ben buna inanıp inanmakta serbestsiniz arada yediğim (o da bazen) elmaların dışında hiç birsey yemedim evimde annemin o çok sevdiğim yemeklerini yiyemiyorum artık ve buna o kadar üzülüyorum ki görmek bile istemiyorum onları halbu ki ne çok severdim annemin yemeklerini ben:( Sadece üzülen yıpranan ben değilim tabii ki burda benden çok ailem üzülüyor yıpranıyor farkında değil miyim? elbette ki farkındayım.. Anenmin benden gizli ağlamalarına tanık olup hiç birsey yokmuş gibi davranmanın ne kadar kötü olduğunu tahmin edebilir misiniz?Peki ya babişimin canım babişimin benimle konuştukalrını duysanız yanlarında daha fazla kalmamak odama sığınmak için neler verdiğimi bilemezsiniz?

İşte bu yüzden dedik bu böyle olmaz beslenme uzmanına gidelim dedik bana bir liste versin annem de başımda zorlarım kendimi belki çok zorluk çekerim ama kendimi alıştırırm dedim bu sayede oyüzden bugün annemle kalktık gittik beslenme uzmanına.Bir takım testler falan yaptı kilomu,boyumu,ve bedenimi ölçtü dediki:''46 kilosun.boyun 1.55 beden ölçün ise 19 tam sınırdasın yani'' dedi dedim ben en son 49 dum ne güzeldi makesefki vermişim:( sonra doktorumla birlikte oturduk bana bir güzelliste çıkardık öyle çok korkutucu bir liste olmadı Allah'tan ''madem artık hiç birsey yiyemiyorsun miden almıyor sana çok az porsiyonlarla başlamamız lazım'' dedi ve güzel bir liste çıkardı  sağolsun tabii ben listeye sanki çok korkunçbirşey görmüş gibi bakmaktaydım o esnada farketmiş olacak ki ''bakma hiç öyle bunları yemek zorundasın kaldı ki kilo alırım gibi bir endişen varsa korkma almıycaksın bu listeyle'' dedi iyi oldu:)

Nitekim biz eve geldiğimzde saat geç olmuştu ve anneme ben listeme yarın sabahtan itibaren başlamak istediğimi söyledim annemde:''ne farkeder şimdi akşam yemeğinden başla sonra yarın sabahtan devam edersin'' dedi ben de olmaz dedim takdir edersinizki yeni bir tartışma çıktı aramızda ve şimdi hala konusmuyoruz benim yüzümden o sinirle salata yaparken parmağını kesti sevgili anneciğim buna sebep olduğum içinde çok kötü hissediyorum kendimi ayrıca..

İşte böyle sevgili dostlarım anlıycağınız bu aralar anne ve babama iyi bir evlat,abiciğime de iyi bir kardeş olamıyorum istem dışı bu şekilde davranıyorum sonradan üzülüyorum kahroluyorum ama yapmış bulunuyorum bir kere ama..Kabul ediyorum sevgili anne ve babacığım iyi bir evlat değilim sanırım sizi çok üzüyorum özür dilerim..Ama söz veriyorum başlıycam zorluycam ve bunu atlatıcam emin olabilirsiniz..Sizler şimdi bundan bize ne kendi kendine yaptıgın kötülüğü buraya neden yazdın bizi ne ilgilendirir diye düşünmek isteyebilirsiniz bunda haklısınız da ama bi şekilde içimi boşaltmam gerekiyordu bu en iyi yolmuş gibi geldi..

Okusanızda,okumasanızda hepinize teşekkür ederim...